การพัฒนา

ในปี 2534 เมื่อมีการเสนอให้จำกัด "คู่มือที่เป็นลายลักษณ์อักษร" (Marginal 10 385 ADR) เพื่อให้พนักงานขับรถใช้นั้น ข้อบังคับของ UN/ECE WP 15 ที่เกี่ยวกับการขนส่งสินค้าอันตรายทางถนน ยอมรับว่าการให้บริการฉุกเฉินอาจจะไม่ได้รับความสนใจ เนื่องจาก พนักงานขับรถเหล่านั้น มักจะปฏิบัติคู่มือดังกล่าวอยู่แล้ว

จากเงินสนับสนุนของคณะกรรมการสหภาพยุโรป (DG VII) ทำให้มีทีมงานที่ประกอบด้วยนักเคมี และเจ้าหน้าที่ดับเพลิงที่มีประสบการณ์จากประเทศต่างๆ ทั้งสิ้น 7 ประเทศในสหภาพยุโรป ได้ร่วมกันพัฒนา ERICards ในปี 2536

ERICards ได้รับการพัฒนาขึ้นโดยการจัดกลุ่มสารเคมีตาม ADR Hazard Identification Number (HIN) ซึ่งจะแสดงข้อมูลเกี่ยวกับ ความเป็นอันตรายของสินค้านั้นๆ และตาม UK Hazchem Emergency Action Code (EAC) ซึ่งได้ให้คำแนะนำวิธีการตอบโต้ขั้นแรก ดังนั้นผลที่ได้ คือสารเคมีที่มีรหัส HIN และ EAC รวมกัน (เช่น 33-2YE) และจะมีข้อมูลอยู่ใน ERICards เดียวกัน จากนั้น ข้อมูลนี้ี้ จะมีทีมผู้เชี่ยวชาญทำให้สมบูรณ์ต่อไป

ERICards มีการประกาศใช้เป็นครั้งแรก (เป็นภาษาอังกฤษ) เมื่อเดือนพฤศจิกายน 2538 และมีการปรับปรุงข้อมูลอีกครั้งในเดือนมกราคม 2541 และเดือนพฤษภาคม 2542

ในปี 2546 ERICards ได้มีการปรับให้ตรงตามข้อตกลง ADR ซึ่งมีการเปลี่ยนแปลงโครงสร้าง (ยังจำกัดอยู่เฉพาะสารเคมีที่มีเลขรหัส HIN) และตามวิธีปฎิบัติในกรณีเกิดเหตุฉุกเฉินตามมาตรฐานของ UK Hazchem List No. 10 (1999) และนับแต่นั้น จึงมีข้อมูล cards ทั้งหมดตามข้อตกลง ADR ประเภทที่ 1 (วัตถุระเบิดและสารที่ใกล้เคียง) และ ADR ประเภทที่ 7 (สารกัมมันตรังสี) จากการปรับปรุง และการเพิ่มเติมของ ERICards จึงได้ถูกพิจารณาการสนับสนุนทางการเงิน (Nr SUB-B27020B-E3-ERICCARDS-2002-S07.14176) จากคณะกรรมการสหภาพยุโรป สำนักงานพลังงาน และการขนส่ง

Since then, ERICards have been kept aligned with ADR and EAC, following their biennial update cycle.

ERICards เวอร์ชั่นล่าสุด ได้รับการปรับปรุงให้เข้ากับ ADR 2021 และ ตามมาตรฐานของรหัสการตอบสนองภาวะฉุกเฉินของประเทศอังกฤษปี พ.ศ. 2554( UK EAC List 2021)

หมายเลขของ ERICards จัดแบ่งตามประเภทของ ADR ดังต่อไปนี้